بایگانی بهمن ۱۳۹۲ :: زندگى با طعم بهشت

زندگی با طعم بهشت - احداث بهشت زمینی با صدا زدن همسر!

حدیث داریم یکی از چیزایی که محبت رو بین دو نفر خالص و عمیق میکنه اینه که هرکدومشون طرف مقابل رو به بهترین شکلی که اون دوس داره صدا بزنن.

همونطور که میدونیم، ایجاد محبت بین زن و شوهر هم یه مسئله ی خیلی ضروری و مهمه. اصلا یکی از سنگ بناهای رابطه ی همسری همینه. (سنگ بنای دیگه "احترام"ه) بنابراین رعایت و اجرا و پایبندی به این حدیث بیشتر از هر کس دیگه ای مشمول زن و شوهرها میشه.

میدونیم که هر کلمه ای یه بار روانی و عاطفی داره که مسلما روی فکر و روح شنونده تاثیر میذاره و این تاثیرها در طول زمان طی تکرار اون واژه پایدار و ثابت میشن.صدا کردن همسر میتونه به عنوان ابزاری برای ابراز عشق و علاقه استفاده بشه و چه ابزار خوبی! یکی از بهترین وسیله ها و روش هاست. چرا؟

چون ما در طول روز بارها و بارها همسرمون رو صدا میکنیم و اگر از این صدا زدن به عنوان یک ابزار استفاده کنیم میتونیم بارها و بارها در طول روز عشقمونو نشون بدیم. شما فکر کنید چقدر این عمل میتونه در تلطیف فضا و آکنده شدن محیط از عشق موثر باشه.چقدر میتونه به نزدیک شدن دل ها و افزایش محبت کمک کنه. چقدر میتونه فضای خونه رو نورانی و معنوی کنه(میگم نورانی چون عشق مثل نوره که فرد عاشق از خودش ساطع میکنه و به همه چیز روشنی و گرما میبخشه.میگم معنوی چون عشق بین زن و شوهر یکی از پاک ترین و خدایی ترین عشق هاییه که روی زمین خاکی پیدا میشهو هرچی عمیق تر باشه، زندگی آدم بهشتی تر میشه).

شیوه ی صدا زدن طرف مقابل میتونه به اون آدم بفهمونه یه گفتگوی عاشقانه منتظرشه یا یک مشاجره. ما میتونیم از نوع صدا کردن آدم ها به راحتی به رابطه ی بینشون پی ببریم.(شما دقت بفرمایید یک دانشجو چطور استادش رو صدا میزنه، یک کارگر چطور رئیسش رو صدا میزنه، رومئو چطور ژولیت رو صدا میزنه )وقتی شما همسرتونو با اسمی که مورد پسندشه با صفت و یا لقبی که دوس داره صدا بزنید، با این کار اول از همه بهش ابراز علاقه میکنید و باعث نوازش روح و فکرش میشین و بعد، باعث میشید با جون و دل بهتون جواب بده.پس بر مالااااازمهکه دقت و توجه زیادی به خرج بدیم در مورد صدا کردن همسرمون. حالا چطوری؟ چطوری میتونیم جوری صدا کنیم همسرمون رو که به دلش بشینه، لذت ببره از مدل صدا کردن ما، اصن دلش بخواد صداش کنیم تا بگه "جاااااااانم؟"

اول از همه اینکه سعی کنیم بهش بگیم"شما" حداقل جلوی دیگران. این خیلی مهمه که در مقابل دیگرانبا احترامهمسرمون رو مخاطب قرار بدیم. توی خونه هم سعی کنید کم کم خودتونو عادت بدین به گفتن"شما" چرا؟ شاید بگین "شما" برای غریبه هاس. خب اگر همچین احساسی دارید میتونید نگید. اما اگر پذیرش این موضوع براتون سخت نباشه که "شما" نشونه ی احترام و علاقه س(نه نشونه ی غریبگی)، شاید بتونید با این قضیه کنار بیاید که "تو" یه جورایی مناسب شأن همسر شما نیس و...خودمونی بودنش دلیل بر صمیمی بودنش نیست. خلاصه در این مورد تصمیم با خودِ شماست.

2-- جوری صداش کنیم که مالکیت رو برسونه. اون "م" مالکیت رو که میشناسید که؟ تو درس زبان فارسی خوندیم. یادتونه؟ کاربردشم که میدونید چیه؟ مالکیت رو میرسونه! بی زحمت اون رو بردارید بذارید آخر اسم همسرتون. یا! یه دونه "من" بذارید آخر اسمش. نگو نرگس. بگو نرگسم، نرگس من، نرگس جونم. نگو محمد بگو محمدمن، محمدجونم. اینجوری صداش کن. بذار بفهمه تو اونو از خودت میدونی برای خودت.

3-به هیچ وجه به هیچ وجه به هیچ وجه از کلماتی مثل"بابای علی"، "مامان محمد" و اینا برای صدا زدن همسر و یا اشاره به ایشون استفاده نکنید. از اسم بچه هاتون برای صدا زدن همسرتون استفاده نکنید! نکنید دیگه! ای بابا! دیدم خانومی که به شوهرش میگه "مهدی"(که اسم پسرشه) به جای اینکه اسم شوهرشو صدا کنه. یا آقایی که به خانومش میگه"فاطمه" (که اسم دخترشونه). یا بددددتر از همه! آقاهه خانومشو به اسم پسر صدا میزنه! به زنش میگه"منوچهررررر"!!!!میخوام از این گروه آدما بپرسم قبل از به دنیا اومدن بچه هاشون همسرشونو چه جوری صدا میزدن آخه؟!!!

درسته روایت داریم حضرت عایشه به پیامبر گفته برای ایشون کنیه ا بذاره و پیامبر هم گفتن "ام عبدالله". از اون به بعد هم با این کنیه صداشون زدن. اما خب این خانم خودش اینجور دوس میداشته و ضمنا شما در نظر بگیرید شرایط اون موقه زمان پیامبر رو و شرایط الان رو. اینم در نظر بگیرید پیامبر چطوری همسر و دختراش رو صدا میزد تو خونه؟ ایشون میگفتن"میوه ی دلم"، "نور چشمم"، "حمیرای من"(حمیرا خیلی تعبیر لطیفیه تو فارسی به بهترین شکل ترجمه شده: گل سرخ) و...

یا میخوام از اون گروه آخر بپرسم خوشتون میاد خانومتون شما رو به اسم دختر صدا کنه؟؟؟؟

4- "حاج خانم" و "حاج آقا" و صدا کردن به اسم فامیل(مثلا فامیل شوهرش "عسگری"ه میگه "عسکری" بهش!) موقوف! خواهشا دوس نداشته باشید و از همسرتونم نخواید شما رو اینجوری صدا کنه! ینی چی آخه؟شما حاضر نیستین به همسرتون بگین "شما" چونکه برای غریبه هاس اما فامیلشو صدا کردن برا غریبه ها نیس؟! یا حاج خانم و حاج آقا برا غریبه ها نیس؟ میخوای احترام بذاری؟ انتهای اسمش "آقا / خانم" بذار. مثلا زهرا خانوم. اونم فقططططط جلوی بقیه. نه تو روابط خودتون!

5- این کلمه های "ببین" و "الو" و "آهای" و اینا هم که دیگه نهایت بی فرهنگی رو میرسونه!شما به خودتون نگیرید!

6- به هیچ وجه اسم خالیشو صدا نکنید. حتما حتما حتما یه چیز عاشقانه بذارید تنگ اسمش! بی ادبیه به نظرم اسم خالی همسرتون صدا کنید. مثلا ماها لیلی مجنونای قرن بیست و یکم هستیما!!!

و در آخر! از همدیگه بپرسید! خودتون، لیست اسم ها و صفت هایی رو که دوس دارید با اونها صداتون کنه بنویسین بدین دستش! از ایشونم بپرسید دوس داره چه جوری صداش کنین، و اون لیست رو بنویسه و بده به شما. به همین سادگی به همین خوشمزگی.

از همین لحظه تصمیم بگیریم با همسرمون زیبا حرف بزنیم. قشنگ صداش کنیم. القاب و نامهای دلنشین بهش بدیم. اینجوری فضای خونه پر از عضق و صمیمیت میشه. یه بهشت زمینی...

لیست اسامی پیشنهادی که میتونید همدیگه رو باهاش صدا کنین(من طبق علاقه ی خودم نوشتم شاید بضیا دوس نداشته باشن):

(مخصوص صدا زدن آقایون:)حضرت والا! آقا خوشکله! سلطانم، سلطان خوبان و...

(مخصوص صدا زدن خانمها:) فرشته ی مهربون، بانو، سفیدبرفی، خاتون، عروسم، عروسکم، محبوبم، نفسبانو، شیرینم، شیرین بانو، عسل بانو(کلا هرچیزی که آخرش بانو بشه چسبوند )، خانومی، خانوم خوشکله، امانت خدا(خانوما امانت خدا هستن دست آقایون دیگه! درسته؟) ریحانه ی بهشتی، حوری بهشتی، فرشته کوچولوی من، فرشته ی خوشکلم(کلا هرچی که فرشته باشه!) ، طنازم، نازخاتون، شاخه نباتم، حمیرای من، پرنسس من و...

مشترکات: نفسم، عمرم، زندگیم، همه کسم، وجودم، هستی من، امیدم، روحم، عشقم، مهربونم، زیبای من، سرورم، همسرم، عزیزم، فدات شم، عزیزترینم، دلبرم، عسلم، دلربای من، شیتونکم، جیگری، جوجه ی من، نیمه ی روحم، خوشکلم، ....(اسمش+) جونم، نانازم، نازنینم(چیه؟ خنده داره؟ آقایونم نازنین هستن دیگه!)، نور چشمم، میوه ی دلم، دسته ی گلم، گل قشنگم، گل خوشبوی من، قندعسل و همچنین اسامی انواع گلها(مثلا: گل یاسم، گل همیشه بهارم و...)، خورشید من، خورشیدکم، مرغ عشقم و...

اسم خوراکی های مورد علاقهتون رو هم میتونید به این لیست اضافه کنید! مثلا من میگم: بستنی من، کاکائوی من، گوجه سبز من، یخ در بهشتم!!!کشمش من، فندقم، پسته ی خندونم و...

الفاظ خاصی که دوس دارید هم بهشون فکر کنید و تو لیستتون بذارید. مثلا من اینا رو دوس دارم: فسقلکم، فینگیلی، شاه بیت غزل های عاشقانه ی من، شاهزاده ی افسون شده ی افسانه، بانوی آب و آیینه، بانوی شور و شعر و شعور، شاهپری(یا پریزاد) قصه های دور و نزدیکم و...

یه نکته ی مهم رو در آخر بگم و اونم اینه که وقتی همسرتون صداتون میکنه خوااااااهشا با علاقه جوابش بدید همونطور که با علاقه صداتون میکنه. به "بله"ی خالی اکتفا نکنید. مثلا بگین:"بله عزیزم"، یا "جون دلم؟" یا "جانم" "جانم خانم خوشکله" و... آخه ینی چی بضیا میگن "هان"؟!زشته به خدا! دل طرف رو میشکنین با کلی امید و آرزو صداتون میکنه! والللللااااا